Flamingo

Liefste Vlaamssprekenden ( of flamingosprekenden zoals ze hier zeggen),

Ik ben toch blij dat ik af en toe nog wat Nederlands mag typen. En dat ik soms ( al twee keer tot nu) Nederlands kan praten met Hollanders of Belgen hier in het hotel.
Want af en toe word ik een beetje gek van de talen. Aangezien ik met mijn papa hier nog steeds meer Frans praat, maar op school al meer Spaans, kon ik gisteren geen 1 van de twee meer. Echt vermoeidend. Maar goed, poco a poco zegt mijn papa Selio.

In mijn blog vandaag, het is alweer een hele week geleden, wil ik het hebben over de Peruaanse bergen, het Peruaanse uitgangsleven en de Peruaanse school. Al zeg ik mss beter Huarazaanse (of zoiets) ipv van Peruaanse. Het zal hier overal wel anders zijn.

De Peruaanse school.
Ondertussen heb ik dus een volledige week school achter de rug.
Ik ben er dus al wat aangewend. Het vroege opstaan blijft wel aan me knagen en ik versta nog steeds niet al te veel van de lessen. Die combinatie zorgt er dus voor dat meer dan eens mijn ogen bijna toevallen.
Maar mijn klas valt al veel beter mee dan de eerste dag. Ook de jongens praten nu met me. :) En ze zijn echt tof. Al lachen ze nog steeds vreselijk hoog. Anie en Lalie zijn ook al bij me thuis geweest voor een groepswerk, en ja, in Peru kennen ze Wikipedia en copy en paste ook. Naast de vakken die wij krijgen, heb ik hier ook filosofie en literatuur en muziek en zingen en kunst en theater. Theater is eigenlijk meer wat Peruaans dansen, helemaal geen acteren zoals ik had gedacht. Deze vakken maken de dagen dus korter. Want school duurt hier van 7u50 tot 17u50. Op drie dagen moet ik wel al naar huis met de bus van 16u50 voor mijn Spaanse les. In die bus zitten kleine kindjes en wat zijn die verwonderd over ik die daar zit bij hen en uit België kom en al super oud ben en geen Spaans spreek. Ook op de speelsplaats zie ik kindjes wijzen en kijken alsof ik een attractie ben. :)
De lessen worden hier toch ook echt minder strikt genomen dan in België heb ik het gevoel. Vooral bij de leraar wiskunde. Zo hebben we bij hem al naar twee films gekeken. :) Het zou op dbz gene waar zijn!
Ik eet 's middags warm op school, en bah wat is het eten toch echt niet lekker. Ongeveer elke dag arroz con pollo ( wat zoveel is als rijst met kip). En het drinken is uit van die harde bekers en smaakt dus helemaal naar plastiek. Gelukkig heb ik hier 's morgens een heerlijk ontbijt met verse fruitsla, vers geperst appelsiensap en lekkere broodjes en 's avonds mag ik eender wat kiezen op de kaart van het hotel. En toch ben ik nog niet verdikt denk ik. :) Laat ik dit vooral niet te luid zeggen.
Met school zijn we ook gaan spelen met kindjes uit een arme wijk. Dat maakte me echt heel gelukkig. We hadden ook koekjes en sapjes voor hen mee en hoewel ik niet me hen kon praten, had ik er echt veel aan. En de kindjes waren ook gelukkig!
Benieuwd wat mijn tweede week school zal brengen...

De Peruaanse bergen.
Mijn ouders hier, vooral mijn papa Selio, heeft ongeveer alle bergen die ik hier kan zien beklommen. Hij heeft ook een winkel waar je al het trekkingsmateriaal kan huren. En hier in hun reisbureau organiseren ze ook trekkings met ezels en zo in de bergen. Die passie moeten ze natuurlijk ook een beetje op mij overbrengen. Zo heb ik gisteren mijn eerste rots beklommen. En niet zoals wij dat kennen, op zo een muur en met handvaten, neen, een echte rots. Al was het een voor kindjes. :) Ik vond het toch echt al moeilijk, en lastig man!
En vandaag ben ik met mijn ouders naar een vallei gereden hoog in de bergen. (ongeveer 4000 m) Op alweer een erbarmelijke weg. Maar na een beetje wandelen, ook echt nog lastig, een prachtig zicht!Op de besneeuwde bergen, en een gletsjermeer dat als maar groter wordt door de opwarming van de aarde. En andere bomen en bloemen en planten en zoveel moois.
Hopelijk kan ik veel bergen hier bezoeken en mss zelfs een beklimmen...

De Peruaanse nachten.
Vorig weekend was mijn broer uit Lima hier. Het was wel aangenaam eindelijk nog eens een broer te hebben, want kindje alleen zijn is toch echt nog anders. Samen met hem en met een vriend van hem, Cesar genaamd, zijn we de zaterdagavond naar de disco geweest. En in Peru danst dus echt iedereen in koppels. Je zou kunnen denken dat ik wel gezellig, maar wacht daar wat mee. Er gaan hier veel meer jongens uit dan meisjes, gevolg, veel jongens staan dus maar een beetje langs de kant. Niet echt sociaal vind ik. Gelukkig ben ik dus een meisje.
De muziek was eigenlijk vaak echt hetzelfde als hier, al is er ook veel reggeaton en Cumbia of zo.
Ik vond het echt leuk om nog eens te kunnen dansen en mijn algemeen beeld was wel dat er vooral ouderen daar waren. Toch midden/eind de twintig.
Gisterenavond ging ik dan met twee kindjes van mijn klas, Anie en Laura genaamd, naar een optreden van rockbands gaan. Kwamen we daar binnen en waren het 12-jarige die speelden... :)
Dan zijn we dus maar naar een disco gegaan, het was acht uur 's avonds, en ja hoor, die disco zat al helemaal vol. Wel echt een beetje marginaal. Met dansende meisjes op plateau's en alweer heel veel jongens langs de kant. Aangezien meisjes van 18 hier naar huis moeten ge-escorteerd worden door meisjes van 15, Anie en jongens van 17, Rodrigo, hebben zij me om 9 uur, jip jip, thuis afgezet. :)
Volgend weekend is er een blijkbaar een feestje hier, wat zal dat geven...

Voila, nu zijn jullie weer op de hoogte.

De dingen die ik hier tot nu een beetje jammer vind, zijn: dat MarieAngelica van de receptie hier niet meer woont, dat ik geen broer of zus heb en dat mijn Spaans nog allesbehalve opperbest is...
Poco a poco.

Velen van jullie beginnen morgen met school, dus aan hen, veel plezier. :)

Veel liefs,
Ruth

P.S.: Sorry trouwens voor de vele spellingsfouten, maar ik waarschuw jullie alvast, dat zal niet verbeteren! En ik slaag er ook nog niet in om mijn foto's ergens te plaatsen maar ik blijf proberen.