Afscheid van een lamaland. :)

Hola!!

Het is vandaag vrijdag, over twee weekjes heb ik net voor het eerst in 10 maanden terug in mijn eigen bedje geslapen.

Echt heel raar dat het einde van mijn avontuur nu zo dicht bij komt...Waarschijnlijk voor de laatste keer, wil ik jullie nog even meenemen op reis. Want dat was het eigenlijk wel, 10 maand op reis. :)

Zoals ik dus al zei had ik dus kunnen regelen mee te gaan naar het kuststadje Piura. Dat was echt een heel geslaagd reisje! Ik wist er helemaal niet veel over op voorhand, dus het was voor mij echt een verrassing dat we ook nog een ander stadje, Tumbes gingen en van daaruit is het super kort naar de Ecuadoriaanse grens. Ik ben dus in mijn derde Latijns-Amerikaans land geweest. JOEHOE. :) (weliswaar alleen net over de grens). Toch zagen we echt al verschillen. (bv. ander ijsjeskarretjesmerk (in ecuador was er ola-ijs, iets dat in Peru echt niet bestaat! :) ) )Ik zat 6 dagen aan de kust, kon dus de hele tijd in short en t-shirt rondlopen, kon genieten van heerlijke visgerechten, bracht een stranddagje door, hield een minikrokodil vast en nog heel veel meer!

Er was echter 1 grote domper aan het reisje... Toen ik terug naar huis ging, hebben ze in Lima mijn handtas gestolen. Ik vind het altijd het veiligst alles bij me te hebben en was er rots van overtuigd dat IK toch NOOIT bestolen zou worden. Maar kijk, zeg dus nooit nooit... Mijn grootste verlies is mijn fototoestel, maar het doet ook pijn mijn peruaanse tas en geldbeugeltjes kwijt te zijn... Het verhaal kreeg nog een raar staartje, de boef kreeg zeker en vast een of ander schuldgevoel en heeft nog vele dingen (zoals mijn paspoort, bankkaarten, een emotioneel boekje,...) teruggebracht via een locker in een supermarkt... Er bestaan dus blijkbaar ook nog goede slechte mensen?!

Thuis van dit reisje, wachtte me al meteen een ander avontuur. Suzanne en Evelien (2 andere Belgische AFS-meisjes) wouden graag Huaraz leren kennen. Door mijn mama haar gastvrijheid mochten ze in mijn huis blijven slapen en zochten we dus een hele planning uit voor hun weekje Huaraz. En dankzij hen heb ik dus toch nog 1 van mijn twee laatste Perudromen kunnen waarmaken --> Een besneeuwde berg beklimmen!! Het was de pisco dan nog wel, genaamd naar een Peruaanse likeur waarmee je heerlijke Pisco Sours kan maken! :) De trek was echt schitterend, maar zeker en vast heeel vermoeiend! Het was een trek van 3 dagen, een korte wandeling de eerste dag naar het basiskamp. De tweede dag wandelden we ongeveer 21 uur, je kan je voorstellen hoe uitgeput we terug in het basiskamp aankwamen. Maar we hebben het gehaald, we hebben op de top gestaan!! De derde dag was terug een korte wandeling naar het beginpunt. Het was zeker de moeite, sneeuw is echt iets super mooi, maar daarna had ik toch echt geen zin meer nog eens zo lang te gaan stappen...

Ik ben ook nog een weekend in Lima geweest voor vaderkesdag. Altijd tof weer even in de hoofdstad te vertoeven, met mijn broers en zo. Dat was echt nog een perfect weekend, alles liep goed. Mijn zusje (die wel eens haar kuren kan hebben) deed heel vriendelijk, mijn mama maakte het hele weekend super lekkere visgerechten, we gingen naar een heel goedkope shoppingstraat, ik zag mijn vriendinnetje Anie terug,...

Nu ben ik dus heel rustig in Huaraz mijn laatste twee weekjes aan het doorbrengen. Hoewel rustig... mijn hoofd wordt af en toe een beetje gek van iedereen die ik nog wil zien en alles wat ik nog wil kopen... En hoewel iemand me zei dat ik me niet te veel bezig moet houden met afscheid nemen, zijn er toch nog veel mensen die ik graag een laatste knuffel wil geven... Zaterdag wordt mijn laatste avondje Tambo (DE huaraz disco) en dan dinsdag en woensdag mijn twee laatste dagjes school , en dan de volgende zaterdag ga ik wrs al naar Lima om dan woensdag 15 juli helemaal klaar mijn vliegtuig te nemen...

Echt eng.

Ik post wel nog eens een laatste bericht om ook afscheid van jullie te nemen, trouwe lezertje, haha. :)

Bon, ik hoop dat iedereen goede punten terug heeft gekregen en ik wens jullie allemaal een heel toffe vakantie toe!

Nu echt tot heel binnenkort...

Heel veel liefs

Chau

Ruth

Lama's zijn echt superzacht!!

Het einde nadert...

Hey! :)

Het is heel lang geleden. En ik moet zeggen, ik ben niet meer zo gemotiveerd om te schrijven. Maar mijn mamie en tante Gaby hebben mij toch kunnen overtuigen. Vandaar een kleine samenvatting. Ik ga het kort proberen houden maar er is altijd zoveel te vertellen.

Na mijn reisjes begon hier in Huaraz mijn gewone leventje terug. En ik moet wel toegeven dat dat toch een groot verschil was. Terug naar school, in een andere klas, met nog jongere klasgenootjes en mijn vorige klasgenootjes allemaal ver weg in Lima,... Ook het regenseizoen wou maar niet ophouden in Huaraz, ik heb nooit van de regen gehouden. Deze twee zaken zorgden ervoor dat ik me af en toe toch niet zo op en top voelde.

Ik leerde hier in Huaraz wel leuke hollanders kennen waarmee we elk weekend nederlandse etentjes houden. (Ik, als Belgische, word soms wel een beetje gepest. :) )Door 1 van die hollanders heb ik ook een bijzondere ervaring meegemaakt. Hij heeft hier in Huaraz een bedrijfje van ondersteunend toerisme of zo en daarmee kon ik een weekendje meeleven met een echte campesinofamilie. Een gezin van 10 kindjes, allemaal samenlevend in een minihuisje, maar met een schitterend zicht. (Zie meer op de foto's: 'mi vida')

Ik heb voor mezelf ook geregeld dat ik maar 3 dagen per week naar school gaan, de donderdag en vrijdag wou ik proberen in een unief lessen te volgen. Maar hier in Huaraz is dat echt een boeltje! Ofwel zijn er stakingen of komen de leerkrachten niet of weet ik veel... Altijd is er wel iets. Maar uiteindelijk laten de leerkrachten al hun leerlingen erdoor en de leerlingen zijn tevreden, maar wat voor beroepsmensen worden ze dan, als ze zo onprofessioneel les kregen...

Het was natuurlijk ook Semana Santa in Huaraz. Wat een gekke bedoening. Straten overvolgepropt met mensen die de stoetwagens volgen, zowel 's avonds al overdag. Het kruisingsverhaal van Jesus, levend gespeeld. En het hele weekend worden er picarones gegeten en ponche gedronken. Elk feest heeft hier zo zijn eigen maaltijd.

Ook moederkesdag is echt een gekte in Peru. Elke tvspot gaat er over!

Mijn twee broers studeren en wonen in Lima en ongeveer een maand geleden gingen we 2 weken bij hem op bezoek. Dat was een heel aangename verstrooing! In Lima regent het nooit :) en het is er nog zomer. Ik kon ook terug eens naar de cinema, shoppen,... Ik zag ook oude klasgenootjes terug en bezocht een heel mooi fonteinenpark. Mijn broers zijn ook heel tof! Zeker en vast geslaagd dus!

Ik was nog maar net terug thuis, en moet zeggen dat terug in Huaraz komen altijd wel ergens deugd doet. Weg uit die megadrukte, terug super mooie zichten (want als het niet regent zijn de bergen hier bij zonsondergang schitterend!) en vooral de geur die ik hier voor mijn deur kan ruiken. Onbeschrijfelijk. :) Bon, ik was dus nog maar net thuis en ik vertrok al terug naar Lima. Deze keer stond er een reisje met al de studenten van AFS Lima op het programma. We zouden naar de selba (de jungle) gaan, ik wil al heel lang de jungle van Peru leren kennen! Maar het mocht natuurlijk niet zijn... AFS vertelde ons dat er problemen waren daar en dat er geen doorgang ging zijn voor de bussen en dat het dus te gevaarlijk was, conclusie: Junglereisje afgeschaft... Er was wel een minivervangreisje, maar dat was toch helemaal niet hetzelfde. En echt alle studenten zijn heel boos op AFS en vinden het een rotorganisatie! (Hier in Peru loopt het toch alleszinds niet zoals het moet...)

Zelf heb ik eigenlijk geen last van AFS, aangezien er hier in Huaraz zo goed als geen Comite bestaat. Ze laten me dus wel met rust. Maar het negatieve is dan wel dat er voor mij ook nooit reisjes of activiteiten met het comite georganiseerd worden. En ik dus eigenlijk niet het gevoel heb dat ik met AFS in Peru ben, terwijl ik (of mijn ouders :) ) daar wel heel veel voor betaald hebben. Maar ik heb mijn stem dus eens verhoffen, en nu ga ik vanavond meegaan met Comite Lima op reis naar het kuststadje Piura. Joepi! :)

Dat is het zo ongeveer denk ik. Maar minder dan twee maand resten me hier in Peru. De tijd gaat als maar rapper en ik heb nog zoveel te ontdekken en te zien. Hoogst genoteerd op mijn verlanglijstje staan een jungletrip en een besneeuwde berg beklimming. Hopelijk kan ik dat nog realizeren om zo gerust naar huis te gaan. :)

Aan de studenten, veel succes, weet dat een heel jaar niets moeten studeren ook niet alles is.

Ik wil graag ook iedereen bedanken voor de blijvende interesse en nu is het echt niet meer tot lang...

Heel veel liefs

Ruth

Mijn nieuwe gezinnetje in beeld. :)

Nieuw adres.

Bij een nieuwe thuis hoort natuurlijk ook een nieuw adres.

Ruth Botterman
calle Huandoy 160
El Pinar - Independencia
Huaraz
Peru

Wat een reis! :)

Hola!

Sinds gisteren ben ik terug aangekomen in Huaraz, waar ik het ondertussen al een beetje gewoon ben ik mijn nieuwe huisje.

k ben terug maar in mijn hoofd heb ik twee weken van mooie herinneringen die ik mijn leven niet zal vergeten. Graag wil ik ze met jullie delen hoewel ik weet dat ik helemaal niet de beste verhalenvertelster ben dus het mss niet helemaal zal overkomen zoals ik het heb beleefd.

Ons reisje begon met een dagje zomer in Lima, 's nachts namen we de bus naar Arequipa. Als ik praat over ons zijn dat Nele en Kate, twee Belgische AFS-meisjes die in Chiclayo wonen. Arequipa wordt de witte stad genoemd, echt wit vond ik ze niet maar het was wel echt een mooie stad! We verbleven in een hostelletje met super vriendelijk mensen en konden zo onze trekking in de Colca Canyon regelen. Een super diepe Canyon en echt heel mooi! We moesten om 1uur 's nachts met een busje vertrekken, wandelden een hele dag, op en neer en kwamen 's avonds aan in een super gezellig hostelletje. Helemaal in de natuur, zonder electriciteit en terug met mensen die heel vriendelijk waren en ons heel goed hielpen zodat we de volgende morgen rond 4 uur 's morgens opstonden om met muilezels de laatste steile beklimming te maken. We begonnen aan de tocht nog in de donker, dan kwamen we in de mist en dan oppeens kwamen we boven de wolken en hadden we een schitterend zicht! Langszaam omhooggaand, zittend op de muilezels en genietend van groene en besneeuwde bergen boven een bedje van wolken. Wow!Met de zon al heerlijk schijnend kwamen we terug aan in het staje waar we vertrokken waren, de eerste minuten konden we niet zo goed wandelen maar het was meer dan de moeite geweest!In Arequipa hebben we ook geraft, de rivier was niet superwild maar we waren toch goed nat, en tenslotte hebben we ook nog een mooi klooster bezocht. De eerste vijf dagen waren dus zeker en vast geslaagd. Dan namen we de bus naar Puno, onze volgende bestemming.

Puno is de stad aan het titicacameer. Dus bij aankomst hadden we al mooie zichten. In Puno zelf valt er niet super veel te beleven maar onze eerste avond daar was het de laatste carnavalavond. Eerst waren er mooi stoeten met heel veel dansende koppeltjes maar daarna brak het echte carnaval los. De hele straat vol, iedereen met een schuimspuitbus in zijn hand en spuiten maar. Echt gek, de hele straat was wit. De volgende dag hadden een trip geregeld naar verschillende eilandjes op het meer. Het was nogal een toeristische bedoening waar wel echt de moeite. Eerst stopten we bij drijvende eilandjes, zo een 51 kleine eilandjes waar de mensen echt hun hele leventje hebben. Dan vaarden we naar het eilandje waar we gingen slapen, we kregen er een gastmama toegewezen die ons naar ons huisje bracht waar we eten kregen en een kamertje hadden en zo. Daarna maakten we nog een wandeling naar helemaal boven op het eiland en terug een super mooi zicht. 's Avonds kregen we typische kleren en werden we naar een feestje gebracht, waar de toeristen de dansjes van de gastmama's leerden. Wel een grappige bedoening. Dan naar huis, gaan slapen, terug een kaarsje voor ligt. Hoe gezellig! Volgende morgen maakte we nog een stop bij een ander mooi eilandje en dan terug naar Puno.

Op de eilandjes hadden we 2 vriendinnetjes gemaakt, gelukkig voor mij! Mijn twee reisgenootjes gingen van Puno naar Cuzco reizen maar Cuzco zag ik al, ik wou dus de andere kant op, naar La Paz. En die twee meisjes van Fr en Eng waren ook op weg naar Bolivie. Zo heb ik dus de volgende morgen de bus naar de grens en daarna naar de hoofdstad genomen, het werd een lange dag en pas tegen de avond kwamen we aan en hebben ons dirrect terug in een bus geinstalleerd, richting Uyuni. Moet je zeker eens op internet opzoeken, een reuze zoutmeer. Jammergenoeg hadden we maar 1 namiddag om het te bezoeken maar echt een gek eindeloos zicht heb je daar! En super toffe foto's kun je er maken. 's Avonds de bus terug naar La Paz, normaal is het een rit van 13 uur, wij hebben er 24 uur over gedaan. Wat een avontuur. Om drie uur 's nachts stonden we stil, drie vrachtwagens zaten vast in een riviertje, door het regenseizoen was er meer regen dan normaal. Om negen uur 's morgens was er 1 vrachtwagen uit het water, maar dan zat onze bus vast... Om 12 uur 's middags dan kregen ze onze er eindelijk uit. Wel echt een sfeertje tussen al de toeristen, iedereen die wou helpen maar niet wist hoe en dan de vreugdekreten toen we eindelijk terug konden vertrekken. De volgende morgen moesten mijn nieuwe reisgenootjes al de bus terug nemen, gelukkig had ik nog de voormiddag om La Paz te bezoeken. Een niet zo grote stad, kon dus overal te voet naartoe, maar wel echt een gekke bedoening. Super veel mensen en taxi's en busjes,... Oude straatjes ook, en mooie cafetjes en mooie marktjes en winkeltjes met lamafoetussen, echt een beetje gek dus.

Man, ik zou nog zo veel meer willen schrijven maar mijn bericht is nu al veel te lang. Het was ook echt ngo een avontuur om weer helemaal van La Paz op mijn eentje naar Lima te reizen. Onderweg met andere AFS-ers afgesproken, dus was niet helemaal alleen. Ik vond het echt schitterend, heb veel vriendelijke mensen tegenkomen, super mooie dingen gezien, veel plezier gemaakt, soms een beetje bang geweest. Kortom er was van alles wat.

Vrees dat het reizen nu een beetje voorbij zal zijn, binnenkort begint het schoolleventje terug, we zien wel wat voor nieuwigheden dat kan brengen...

Ik blijf jullie bedanken voor jullie interesse en hoop dat jullie je goed houden!

Veel liefs

Ruth

Wat een maand!

Dag allen!

Laat ik jullie nog even meenemen naar het verre Peru.

Nadat ik ongeveer een maandje in het weeshuis heb gewerkt, heb ik afscheid genomen van de kindjes daar en me klaargemaakt voor mijn mini-intercambio. Jaja, intercambio in intercambio.

AFS Peru organiseert voor al zijn studenten een 15-daagse in een andere stad, bij een nieuwe familie. Mijn bestemming was Chincha, een stadje in de Zuidkust. Mijn familie bestond uit een mama van 28, een zusje van 6 en een papa van 50. Een beetje een rare combinatie mss, maar het was echt heel aangenaam in hun huis te wonen. Alles was super relaxed, ontbeed terug in mijn pyjama,... Chincha is een kuststadje, wat er op neer komt dat ik in 15 dagen 1 keer een broek heb aangedaan en 1 keer een trui. :) Echt heerlijk was het elke dag warm te hebben. Ik heb daar de stadjes in de buurt bezocht, zoals Ica. De attractie daar is de Huacachina, een oase in de woestijn waar we met een autotje gingen doorcrossen en van de zandheuvels gingen we op een sandboard op onze buik naar beneden. Echt heerlijk!Ander stadje was Pisco, vrij verwoest nog door een aardbeving die er vorig jaar plaatsvond. Daar is de attractie Paracas, dit is een natuurgebied waar je boottochtjes kan doen en duizenden vogels en zeelobben of zo en ook pinguinetjes kunt zien. Heel mooi ook! Ik heb daar in Paracas ook een weekend doorgebracht bij een rijke hollandse familie en daar heb ik een beetje proberen wakeboarden (lukte me niet echt) en ook beetje gekite. Heel tof.
In Chincha was ook een andere Belg, Andries, heb dus veel met hem opgetrokken. Was wel tof nog eens echt alles te kunnen zeggen wat je denkt, in je eigen taal! Er was ook eens een groot optreden in openlucht in Chincha en echt grappig nadat alle Peruanen een beetje bier ophebben beginnen ze allemaal te dansen, heel tof ook!

Ik moet jullie ook inlichten dat ik toen ik terugkwam van Chincha niet langer in het hotel kon wonen. De week voor ik vertrok riep mijn mama me bij haar en zei me dat ik beter van gezin kon veranderen... Ze zei dat ik beter in een echt huis kon wonen en broers of zussen kon hebben, maar aan AFS gaf ze als reden dat ik teveel wou weggaan en dat ze het daar niet zo goed kon vinden... Moet zeggen dat me dat toch echt een beetje pijn deed, het leek of lijkt dat ze me echt niet meer in haar huis wou, nja... Omdat er nog niet dirrect een nieuwe gezin gevonden werd, woonde ik een week bij de AFSverantwoordelijke hier in Huaraz. De andere AFS-er, de canadees, woont daar ook. Maar de familie daar woont momenteel in Lima voor de vakantie en alleen de mama was er in de week om te gaan werken, de hele dag. Kwam er op neer dat er nooit eten was, zelf geen ontbijt. We waren dus met ons tweetjes heel zelfstandig. De mama, wanneer ze er dan was, was echt heel onvriendelijk dus heb ik dan beslist dat we beter even Huaraz en dat huis en de kou en regen ontsnapten.

We, de Canadees en ik dus, hebben dan snel een reisje gepland naar de Noordkust, naar de zon. 2 steden hebben we bezocht, Chichlayo en Trujillo. Het was echt een heel geslaagd reisje. In beide steden spraken we af met andere AFS-ers die ons hun stad wat leerden kennen. Deze twee steden zijn ook veel moderner dan Huaraz. Ik dronk dus Starbuckskoffie, ging naar de cinema, at pizzahut, liep terug rond in een reuzesupermarkt (ik vind dat echt heerlijk :) ),... We zijn ook veel naar de zee geweest en hebben veel vissers in typische bootjes gezien en hebben ook weer wat bijgeleerd over de Peruaanse Pre-inca cultuur. We gingen ook naar een groot feest voor de 14de februari, hier niet alleen de dag van de liefde maar ook van de vriendschap. En ik heb de laatste dag zelfs een surfles van twee uur genomen. Ik vond dat echt super, ik kon nog niet veel maar heb toch het gevoel gehad van recht te staan op het water, weliswaar alleen na een minigolfje. Vooral Trujillo vond ik heel mooi, er zijn daar nog veel huizen uit de koloniale tijd, echt prachtig, met de houten balkonnetjes en alles in okergeel of blauw of oranje,... Weet al hoe ik wil dat mijn huis eruit ziet!

Niet alleen alles wat ik gezien heb en warmte vond ik super, vooral ook gewoon het feit van het rondreizen. Het volledig onafhankelijk zijn en vooral de vele mensen die je aanspreken, je willen helpen, je goede hostelletjes voorstellen, geinteresseerd zijn in je verhaal,... Echt, ik ben nog niet klaar met reizen! :)

Gisteren ben ik dan terug aangekomen in Huaraz en gisterenavond werd ik naar mijn nieuw gezin gebracht. Op het eerste zicht heb ik het echt goed getroffen. Het gezin bestaat uit: een papa, een mama (werkt en slaapt wel 4 dagen op 7 in de mijn), een zus van 13, een broer van 19 en een van 22 ( zij studeren wel in Lima...), een meid en een hond. Maar het lijkt me echt een warm en normaal gezin! Het enige nadeel is dat ik wel een beetje uit Huarazcentrum woon en niet meer al wandelend de stad in kan...

Goed, dit was echt een reuze boterham... Mijn excuses daarvoor, maar nu zijn jullie toch terug mee!

Mijn vakantie is hier trouwens nog niet gedaan! De 23ste staat er nog een reisje naar het Zuiden op mijn plan, Arequipa en Puno. Ik ga het titicacameer zien. Joepi! :)

Conclusie: Nadat ik het een beetje moeilijk had bij de gezinsverandering ben ik momenteel weer gelukkig dan ik deze kans heb gekregen en een jaartje weg van alles Peru en mezelf kan ontdekken!

Hoop dat met jullie ook alles goed gaat, de resultaten een beetje meevallen en met veel goede moed het nieuwe semester ingaan!

Heel veel liefs

Ruth

Felìz Navidad y prospero Año Nuevo.

Lieve Belgen,

Even een miniverslagje van mijn feestdagen.

Op kerstavond ging ik eten bij mijn oma en opa met mijn nonkels en tantes enzo. In tegenstelling tot in België is er in Peru wel een maaltijd typisch voor het hele land.

Gevulde kalkoen! De eerste keer in mijn leven dat ik dat at, maar toch echt niet zo lekker vind ik persoonlijk... Als dessert is er natuurlijk paneton met warme chocolademelk, ik zeg het je, je zit echt vol na zo een maaltijd! Ook in tegenstelling tot in België, wordt er mooi gewacht tot 12 uur om iedereen een vrolijk kerstfeest te wensen en dan naar buiten te gaan om jaja, vuurwerk te gaan kijken! Hoewel er echt veel meer knallen zijn dan je lichtjes ziet...Daarna werden de pakjes verdeeld en dan was het tijd om te gaan slapen. :) Ook op kerstdag zelf gingen we terug even bij mijn oma om, tochwel, terug paneton met warme chocomelk te gaan eten. Nog nooit had ik zo genoeg van warme chocomelk.

Paneton!

Op oudejaarsavond was er eerst een avondmaal bij mijn thuis, met een andere tio(nonkel). Als voorgerecht was er gerookte zalm die ze hier in Huaraz niet verkopen en mijn ouders van Lima lieten overkomen. (gek toch ?!) Toen het bijna twaalf uur was werden druiven geserveerd, en zo als altijd begon ik daar heel gelukkig van te eten toen mijn papa me erop wees dat dezen voor twaalf uur waren. Dus, om twaalf uur, voordat iedereen elkaar een gelukkig nieuwjaar wenst, is het de gewoonte dat je 12 groene druiven eet. Daarna gingen we in de tuin vuurwerk afsteken!

Weet je ook dat er op straat overal gele dingen worden verkocht, vooral gele onderbroeken, echt grappig. Het geel staat voor geluk in het nieuwe jaar!

Mijn gekke nichtje Camilla en ik.

Daarna zijn we naar een tuinfeest van vrienden gegaan, zou in België gene waar zijn, al was het ook niet super warm... Met mijn broer en mijn nichtje. Maar wat kunnen Peruanen drinken! 's Morgens dan naar huis en ik heb mijn jaar ingezet door even te gaan paardrijden met mijn nichtje! Echt meer dan een mooi begin.

Ik wens jullie allen het allerbeste voor 2009!

Laat het een jaar vol geluk zijn!

Studeer flink en hou jullie goed.

Ruth

Zomervakantie.

Hola!

Terwijl ik aan de zomervakantie begonnen ben, zijn de meeste van jullie boven de boeken beland...
Maar af en toe moet je je ontspannen, vandaar nog een blogberichtje.

Laat ik eerst even terug gaan naar ondertussen al ongeveer vorige maand. De zus van de andere AFS-student (een canadees, Adrien) kwam dan op bezoek en hij wou samen met haar een trekking maken en ik mocht mee! Maar wat houdt dat in een trekking?
We waren met ons drie-tjes en een gids. Vulden onze rugzakken met eten voor drie dagen, kleren, slaapzak en tentjes. En dan in een colectivo ( dat is hier het openbaar vervoer, zoveel als mini-busjes volgepropt met mensen) naar ons vertrekpunt voor drie dagen natuur en alleen af en toe andere trekkers. De eerste dag was het heel warm en de rugzak weegt echt vreselijk!
Maar echt gezellig om 's avonds na zo'n 7 uur stappen je tentje op te zetten en het eten te koken en dan lekker vroeg te gaan slapen. :) Maar je rug went echt aan de rugzak en na 3 dagen voel je bijna niet meer dat je iets aan het dragen bent.
Toch heeft de trekking me geen bloed of tranen maar heel veel zweet gekost. Echt een mooie ervaring was het!


Dan in december begonnen de feesten. Elk weekend was er wel iets. Maar een heel ander soort feesten dan dat ik gewoon ben! Elk laatste jaar van het middelbaar heeft hier als afsluiter van hun jaar een feest. Maar geen fuifjes zoals wij dat kennen. Al de jongens in kostum en de meisjes super mooi uitgedost in baljurken en maquillage en kapsels,... Eerst is er een avondmaal en dan begint iederen te dansen. Heel gelijkaardig zijn ook de '15 añeros', als meisjes hier 15 worden geven ze ook zo een feest! Ik was dus hier en daar uitgenodigd en heb mijn beste kleren uit de kast moeten halen. Maar wel steeds toffe feesten. Was ook op de verjaardag van een nonkel aanwezig en na het middagmaal begon ook de hele familie van jong tot oud te dansen, echt gezellig. :)


Zoals jullie misschien al lazen ben ik vorige week vrijdag ook officieel voor de tweede afgestudeerd. En het was duizend keer profeccioneler dan in DBZ. Met toga en hoedje en de directeur die ons 1 voor 1 naar voor riep en het ding op het hoedje van links naar rechts bracht (of omgekeerd :) ). Daarna ook een filmpje en een receptie en de Peruanen (kindjes en nu ook ouders) die duizenden foto's trokken. De dag daarna was het dan mijn eigen 'Baile de Promocion' zoals ze het hier noemen. We moesten alleen 1 voor 1 naar binnen wandelen met onze partner. Mijn partner was Gustavo uit mijn klas. De traditie is ook dat de jongen je thuis komt ophalen en dat hij een bloem koopt om rond je pols te knopen. :) Was ook echt een geslaagd feest tot in de vroege uurtjes! Ook een beetje het afscheidsfeest want al mijn klasgenootjes beginnen nu naar Lima te vertrekken, ze moeten gaan studeren of zich voorbereiden voor de unief. Echt jammer...


Nu heb ik dus vakantie en in de voormiddagen ben ik deze week gaan meehelpen in een weeshuis. Het zijn vooral meisjes tussen 2 en 18 die ofwel geen ouders, ofwel geen goede ouders hebben. Aan enkelen merk je echt dat ze liefde hebben gemist, anderen zijn echt super lief voor me. Zo hou ik me hier dus ook een beetje nuttig bezig.


Nu kerstmis er bijna aankomt is de tijd van de 'chocolatadas' aangebroken. Dat houdt in, een instelling of particulier organiseert het, ze nodigen alle arme kindjes uit de buurt uit, zingen liedjes, er komt een pastoor praten over Jesus en dan krijgen alle kindjes warme chocolademelk met paneton en een cadeautje. Paneton is hier een super typisch kerstgebak. Iets als een groot melk- of koekenbrood met gekleurde fruitjes erin, ik vind het persoonlijk een beetje chemisch smaken maar heel Peru is er dol op. Vaak zijn de chocolatadas wel propagandastunten van banken,.. 'Zie eens wat voor goede werken wij doen'


Zo, jullie zijn terug mee. Aan iedereen geniet van jullie kerstfeest!


Veel liefs,

Ruth