Het is heel lang geleden. En ik moet zeggen, ik ben niet meer zo gemotiveerd om te schrijven. Maar mijn mamie en tante Gaby hebben mij toch kunnen overtuigen. Vandaar een kleine samenvatting. Ik ga het kort proberen houden maar er is altijd zoveel te vertellen.
Na mijn reisjes begon hier in Huaraz mijn gewone leventje terug. En ik moet wel toegeven dat dat toch een groot verschil was. Terug naar school, in een andere klas, met nog jongere klasgenootjes en mijn vorige klasgenootjes allemaal ver weg in Lima,... Ook het regenseizoen wou maar niet ophouden in Huaraz, ik heb nooit van de regen gehouden. Deze twee zaken zorgden ervoor dat ik me af en toe toch niet zo op en top voelde.
Ik leerde hier in Huaraz wel leuke hollanders kennen waarmee we elk weekend nederlandse etentjes houden. (Ik, als Belgische, word soms wel een beetje gepest. :) )Door 1 van die hollanders heb ik ook een bijzondere ervaring meegemaakt. Hij heeft hier in Huaraz een bedrijfje van ondersteunend toerisme of zo en daarmee kon ik een weekendje meeleven met een echte campesinofamilie. Een gezin van 10 kindjes, allemaal samenlevend in een minihuisje, maar met een schitterend zicht. (Zie meer op de foto's: 'mi vida')
Ik heb voor mezelf ook geregeld dat ik maar 3 dagen per week naar school gaan, de donderdag en vrijdag wou ik proberen in een unief lessen te volgen. Maar hier in Huaraz is dat echt een boeltje! Ofwel zijn er stakingen of komen de leerkrachten niet of weet ik veel... Altijd is er wel iets. Maar uiteindelijk laten de leerkrachten al hun leerlingen erdoor en de leerlingen zijn tevreden, maar wat voor beroepsmensen worden ze dan, als ze zo onprofessioneel les kregen...
Het was natuurlijk ook Semana Santa in Huaraz. Wat een gekke bedoening. Straten overvolgepropt met mensen die de stoetwagens volgen, zowel 's avonds al overdag. Het kruisingsverhaal van Jesus, levend gespeeld. En het hele weekend worden er picarones gegeten en ponche gedronken. Elk feest heeft hier zo zijn eigen maaltijd.
Ook moederkesdag is echt een gekte in Peru. Elke tvspot gaat er over!
Mijn twee broers studeren en wonen in Lima en ongeveer een maand geleden gingen we 2 weken bij hem op bezoek. Dat was een heel aangename verstrooing! In Lima regent het nooit :) en het is er nog zomer. Ik kon ook terug eens naar de cinema, shoppen,... Ik zag ook oude klasgenootjes terug en bezocht een heel mooi fonteinenpark. Mijn broers zijn ook heel tof! Zeker en vast geslaagd dus!
Ik was nog maar net terug thuis, en moet zeggen dat terug in Huaraz komen altijd wel ergens deugd doet. Weg uit die megadrukte, terug super mooie zichten (want als het niet regent zijn de bergen hier bij zonsondergang schitterend!) en vooral de geur die ik hier voor mijn deur kan ruiken. Onbeschrijfelijk. :) Bon, ik was dus nog maar net thuis en ik vertrok al terug naar Lima. Deze keer stond er een reisje met al de studenten van AFS Lima op het programma. We zouden naar de selba (de jungle) gaan, ik wil al heel lang de jungle van Peru leren kennen! Maar het mocht natuurlijk niet zijn... AFS vertelde ons dat er problemen waren daar en dat er geen doorgang ging zijn voor de bussen en dat het dus te gevaarlijk was, conclusie: Junglereisje afgeschaft... Er was wel een minivervangreisje, maar dat was toch helemaal niet hetzelfde. En echt alle studenten zijn heel boos op AFS en vinden het een rotorganisatie! (Hier in Peru loopt het toch alleszinds niet zoals het moet...)
Zelf heb ik eigenlijk geen last van AFS, aangezien er hier in Huaraz zo goed als geen Comite bestaat. Ze laten me dus wel met rust. Maar het negatieve is dan wel dat er voor mij ook nooit reisjes of activiteiten met het comite georganiseerd worden. En ik dus eigenlijk niet het gevoel heb dat ik met AFS in Peru ben, terwijl ik (of mijn ouders :) ) daar wel heel veel voor betaald hebben. Maar ik heb mijn stem dus eens verhoffen, en nu ga ik vanavond meegaan met Comite Lima op reis naar het kuststadje Piura. Joepi! :)
Dat is het zo ongeveer denk ik. Maar minder dan twee maand resten me hier in Peru. De tijd gaat als maar rapper en ik heb nog zoveel te ontdekken en te zien. Hoogst genoteerd op mijn verlanglijstje staan een jungletrip en een besneeuwde berg beklimming. Hopelijk kan ik dat nog realizeren om zo gerust naar huis te gaan. :)
Aan de studenten, veel succes, weet dat een heel jaar niets moeten studeren ook niet alles is.
Ik wil graag ook iedereen bedanken voor de blijvende interesse en nu is het echt niet meer tot lang...
Heel veel liefs
Ruth
Mijn nieuwe gezinnetje in beeld. :)
