Vandaag heb ik een dagje school geskipt. :) Niet alleen om te gaan tenissen, maar vooral om al mijn digitale zaken een beetje bij te werken!
Zo vinden jullie op facebook 60 nieuwe foto's en hier nog een verslagje over de voorbije weken!
Hmmm, ik vrees dat het echt al veel te lang te lang geleden is dat ik nog iets geschreven heb en ik weet niet zo goed waar te beginnen...
Laat ik misschien beginnen met Allerheiligen hier. Dat weekend ben ik drie dagen op reis geweest met de auto met mijn papa. Ik heb vele kleine stadjes gezien, vele vriendelijke mensen ontmoet en steeds bevond ik me in schitterende natuur! De reden van ons reisje was het graf gaan bezoeken van mijn oma. Ergens op een verlaten kerkhofje, heel mooi! Ik hou echt van roadtrippen en droom ervan om met mijn eigen oude tweedehandsauto Zuid-Amerika rond te trekken. (Niemand zegt dat je niet mag dromen. :) )
Hoe wordt Allerheiligen hier gevierd? Geen dode en droevige bedoeningen zoals bij ons! De avond van Allerheiligen wordt er een tafel gedekt met allerlei lekkers en heel veel broodjes, ze geloven dan dat de dode dat 's nachts allemaal komt opeten. In werkelijkheid gaan ze de volgende morgen naar het kerkhof, waar ze dansen op de lievelingsmuziek van de dode en veel drinken, en als ze terug thuis komen eten ze zelf al het lekkers op. :) Veel leuker, niet?!
Hoe verloopt mijn dagelijkse leventje voor de rest hier nog?
In de week ga ik nog steeds gewoon naar school, of toch meestal. :)
Maar het is echt tof in mijn school, in mijn klas. Zoals Liesbeth ben ik ook al helemaal geïntegreerd en kent ongeveer de hele school mijn naam. (Wel een beetje pijnlijk dat ik er maar niet in slaag al die namen te onthouden) Zo werd ik ook al uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van een 10-jarig meisje. :) En zo een kans laat ik niet liggen natuurlijk. Er was super veel eten, waar de kindjes echt bijna niet aankwamen. (Je kan al raden wie al dat lekkers niet zomaar kon laten liggen) Er waren drie amimatrices om de kindjes aan het dansen te krijgen en gelukkig was er ook haar broer (uit mijn klas) en andere klas- en leeftijdsgenootjes van mij. Anders zou ik me mss een beetje ongemakkelijk gevoeld hebben. :)
Na school is er altijd wel iets te doen zodat er maar weinig tijd overblijft voor de computer of de tv. Soms ga ik de stad in met mijn schoolbuddies, ga ik een cappucino drinken in 1 van de twee mooiste café-restaurants van Huaraz, hang ik alleen wat rond op zoek naar nog geen 1 euro cd's, ga ik op bezoek bij mijn buurmeisjehierrechttegenover, blijf ik mijn hoteletje en praat ik wat met Sylvia (aan de receptie) of kook ik, betergezegd kijk ik hoe Paul en señora Guana koken,...
Ja, echt een rustig leventje heb ik hier! :) En ik weet het, het is niet het moment om het te zeggen want velen van jullie moeten bijna beginnen te studeren, maar het is echt een verademing om zo een lange tijd heel schoolstress te hebben en helemaal niets te moeten studeren!
Op zaterdag ga ik nog steeds af en toe gaan feesten in De Tambo, ook altijd heel aangename avonden! Een paar weken geleden was er voor we naar de Tambo gingen een verjaardagsfeestje bij iemand thuis en Peruanen zijn ook helemaal niet vies van alcohol. :) Gevolg, om 1 uur werd iedereen buiten gestoken omdat er twee kotsende meisjes waren, eentje in een zetel, bah. :)
De grote tewerkstelling in Huaraz zijn de twee mijnen, met mijn klas zijn we een van de twee gaan bezoeken. Toch echt iets waar ik nooit zou willen werken. Super ver rijden (3-4 uur) en het is er echt koud en lelijk. :)
Verder op school hebben we ongeveer geen Geschiedenislessen meer, want die leraar is onze titularis en in zijn lessen discusiëren we de laatste tijd over het naderende 'Baile de Promocion'. Echt gek hoe lang ze kunnen bezig blijven over onbenulligheden, wie wordt de peter, wat wordt het cadeau, welke dag doen we het, wie mag er komen, hoeveel gaat het kosten,... Echt grappig als buitenstaander, mij kan dat allemaal niet zoveel schelen. En na de klassen wordt er gepraat over wie onze partners gaan zijn en hoe onze jurken er gaan uitzien. :)
Op zondag maak ik nog steeds prachtige uitstapjes, die echt lastiger en lastiger beginnen te worden. Maar eens het mooie doel bereikt, vergeet je al het afzien. :)
Hoewel het hier geen tropisch weer is, AFS hier niet lijkt te bestaan, het merendeel van mijn vrienden nog steeds 17 of jonger zijn en ik vrees dat het verdikken is begonnen, heb ik het hier echt helemaal naar mijn zin. :)
Aan toekomstige AFSkandidaten kan ik maar één ding zeggen, grijp de kans en twijfel niet!
Hou jullie goed!
Aja, nog iets, wel nog raar dat er ook over kerstmis gepraat begint te worden maar dat de temperatuur niet daalt... :) Dus ik zou zeggen, al wie reuze kou heeft daar bij jullie, geniet ervan, het past gewoon bij kerstmis!
Ruth
