Citytrip in Lima, een beetje als princes...

Hola patas ( ander woord voor amigos, heb ik vandaag geleerd in mijn Spaanse les :) ),

Ik wil jullie ook graag nog vertellen wat mijn indruk van de hoofdstad van mijn land is. Hoe ik mijn 3 daagjes in Lima heb verteerd.

Hoe kwam ik daar? Na de reis naar Cuzco, namen we het vliegtuig terug naar Lima en ondertussen was ook mijn papa naar Lima gereisd en kon ik daar dus 3 daagjes blijven.
Eerste indruk? Wow, wat reuze groot is alles hier. Ik voelde me echt een klein meisje van den buiten dat voor het eerst in de grote stad komt. Ik ontdekte dat er ook in Peru reuze grote warenhuizen bestaan, super grote shoppingmalls, merkwinkels tegen de sterren op (geen H&M's of Zara's gezien...), cinema's,... Voelde me eigenlijk meer in de US. Ik heb ik Lima ook een nieuw gevoel ervaren, ik voelde me daar echt goedkoop. Daarmee bedoel ik mijn kleren enzo. Wrs kwam het omdat mijn broer alleen maar merkkledij draagt, maar ik heb me echt nog nooit zo gevoeld. Niet dat het me ongelukkig maakte, ik constateerde het gewoon. Ik ontdekte ook dat het verkeer in Lima vreselijk is en dat het weer er ongeveer altijd grijs is. En ik zag ook de Peruaanse zee voor het eerst, wat was ik gelukkig!
Waar sliep ik? Mijn broer, Adrian, studeert in Lima en heeft daar dus een kot, wat meer een studio was. En ik sliep dus op de sofa.
Wat deed ik daar? Mijn papa Selio nam me mee naar alle toeristische trekpleisters, het plaza de armas, de kathedraal, andere mooie kerken, musea's,...
Waarom voelde ik me een princes? Ik denk dat ik op drie dagen in ongeveer 42 verschillende taxi's gezeten.(Terwijl we ook de goedkope maar er heel onveilig uitziende busjes konden nemen.) Op drie dagen ben ik drie keer naar de cinema geweest. (Daarmee is mijn schade ook ingehaald!). En vooral drie keer per dag heb ik op restaurant gegeten. Ik heb ook de hele wereld gegeten in Lima. Mexicaans, Chinees, Japans, Criolla (Peruaans eten),... En lekker dat het was!
Extra's? -Ik heb mijn haar laten knippen in Lima voor het vierdubbele wat je er voor betaald in Huaraz. (Maar voor Belgen was het nog steeds maar 20 euro.)
-Ik heb niet kunnen shoppen, zoals ik graag had gewild, omdat alles me echt duur leek. -Ik heb afgesproken met twee andere AFS-belgen in Lima.

Chau!

Schoolreisje naar Cuzco als grote toerist...

Liefste bloglezers,

Ik heb jullie een beetje verwaarsloosd, jullie lang laten wachten op een nieuw verhaal. Ik weet dat dat niet slim van me is als ik jullie niet wil verliezen... Vandaag haal ik de schade in!


Zoals ik in mijn vorige blog vermeldde, had ik de kans om met mijn school mee te gaan op eindejaarsreis en zo Cuzco en MachuPicchu te bezoeken.
Dit reisje is echt super geweest. Het was kort, 5 dagen, maar meer dan de moeite waard.
Practisch gingen we vanuit Huaraz met de nachtbus naar Lima (9 uur) en in Lima namen we het vliegtuig naar Cuzco. In Lima moesten we heel lang wachten op ons vliegtuig en na ons ontbijt (Chiharonnes, wat zoveel is als varkensvlees tussen een hamburger), dat ik dus niet gegeten heb, heb ik mijn klasgenootjes leren stronten (je weet wel, dat kaartspel). Verder ken ik nu ook het vliegveld van Lima op mijn duimpje.


Goed, in Cuzco verbleven we in een gezellig hoteletje dicht bij het cetrum. Het hele reisje hadden we een persoonlijke gids ter onzer beschikking en we werden vervoerd in persoonlijke busjes.
De reis was echt goed georganiseerd en we hebben vele bezoeken gedaan. Aan ruïnes van oude beschavingen, zo zijn er echt veel rond Cuzco. Aan een museumpje, dat hoort natuurlijk bij schoolreizen. Aan een oude zonnetempel. Aan een lamapark, heel grappig. Aan een voorstelling van typische dansen, ... Hoewel ik de gids nog steeds niet altijd verstond was het toch interessant. Vooral de stadjes die ik zag vond ik super. Cuzco zelf, met vele kleine straatjes en huisjes die vanonder nog stenen hebben van lang geleden. En met de vele lichtjes als het donker was, echt heel mooi! Maar ook Pisac, met een tof marktje en grote ruïnes. Ollantantambo, ook met een ruïnes op een berg en een mooi marktje waar ik mijn poncho heb gekocht en waar we de trein namen naar AguaCalientes. AguaCalientes heeft me het meest geraakt, de groene dicht begroeide bergen zijn daar super dicht, het is er klein, gezellig en een beetje magisch vond ik, al zijn er super veel toeristen.
(alleen voor sommigen: Het gaf me een Cortona- gevoel. )
Daar sliepen we nachtje en namen we de volgende dag de bus naar het hoogtepunt van ons reisje, het bezoek aan MachuPicchu. Het is echt bijzonder om op de plek te zijn en naar de ruïnes te kijken met je eigen ogen nadat je er duizenden foto's van hebt gezien. En het is er inderdaad een beetje magisch, heel groot en in een schitterende omgeving met duizenden prachtige vlinders en vogels. Jammer genoeg zijn dezen een beetje te snel om te fotograferen. Het zou alleen nog magischer zijn moesten er geen duizenden toeristen zijn... :)
We hadden ook veel geluk met het weer, het was echt warm. En mijn klasgenootjes zijn echt fotoziek, zo hard dat de gids er een beetje gek van werd. Ze willen echt altijd stoppen voor een fototje. :) Maar bon, zo heb ik dus ook vele herinneringen.






Mijn klasgenootjes waren ook heel tof eigenlijk. Ze zijn echt lief voor me en ik kom zo een beetje met hen allen overeen. Ik heb veel gelachen, hoewel ze me wel een beetje pesten met mijn r-uitspraak of met het feit dat ik om 2 uur 's nachts warme choco wou of dat ik nogal vaak zei ' No lo se'.
We zijn ook 2 keer naar de 'Muki' geweest, gaan dansen dus. :) En de profe mee natuurlijk.
Daar heb ik me dus ook volledig kunnen laten gaan met mijn klasmakkers, heel tof ook.

Zoals jullie merken heb ik het dus heel goed gehad. Jammer dat het zo snel voorbij was.

Liefs


Ruth (die steeds meer van Peru houdt)

P.S.: Meer foto's vind je facebook.

Hoe leven ook anders kan...

Ola,

Ik had jullie enkele blogberichten geleden beloofd dat ik jullie ging vertellen over mijn geliefde gekleurde Peruaanse dametjes. Ik moet er trouwens echt een naam voor vinden, als iemand suggesties heeft?




Vooral in de bergen zijn ze schitterend, en vooral op zondag, dan halen ze hun mooiste kleren uit de kast.
Ik vroeg onlangs aan mijn ouders waar ze hun kleren kopen, want ik wil me zelf heel graag zo een outfit aanschaffen. Blijkt dat velen kun kleren zelf maken en ook kleuren. Schitterend toch!

Hun cultuur verschilt ook wel van de gewone peruanen. Zo worden ze toegewezen aan een jongen als ze 14 zijn en dan wonen ze er ook bij. Maar trouwen gebeurt gelukkig pas later, als je begrijpt wat ik bedoel. Hoewel toch niet zo gelukkig, velen hebben al kindjes op 16/17.

Het is ook helemaal niet moeilijk voor de jongens om te zien wie nog te veroveren valt en wie niet. De rasechte dragen hoeden. Is het een hoed met bloemen dan is het meisje vrij of weduwe. Een hoed zonder bloemen wil zeggen dat ze getrouwd is. Ze dragen ook bloemen in hun hoeden als ze op uitstap naar de stad gaan.

Toen ik vorig weekend ging wandelen met mijn ouders in een oude wijk zag ik weer veel vrouwtjes en durfde ik weer niet echt foto's te trekken. Wanneer ik het dan vroeg aan hen, zeiden ze steevast 'No'. Mijn papa vertelde dat velen van hen een beetje gek zijn, ze denken dat als je een foto van hen trekt, je hun ziel wegneemt...
Maar eentje zag het toch meer economisch en zei 'Si, para cinco soles'. (Uiteindelijk is dat maar een euro en een beetje maar het is het principe.)

Vooral ook de kindjes in die pakjes zijn om op te eten!

Het jammere is dus wel dat ik dus vrouwtjes die graag van vooraan had willen trekken, stieken van op hun rug moest trekken...

Hun kleren wassen ze in de rivier en drogen ze in de bomen. :)



Bon, dit was het ongeveer.
Ik wil me nu al excuseren voor mogelijke onjuistheden in mijn verhaal.

Met mij gaat alles nog steeds goed. Vandaag ben ik een grote bergwandeling gaan maken met mijn papa en zag ik heel mooie meren!
Nu woensdag, 8 oktober, ga ik op eindejaarsreis met mijn klas naar Cuzco en ga ik dus MachuPicchu bezoeken! Joepi. :)
Ook nog, voor diegenen die denken dat het hier nooit regent, mispoes, ik denk dat het regenseizoen hier begonnen is en na zes uur regent het hier nu ongeveer elke dag. Gelukkig schijnt 's morgens de zon wel altijd!

Hou jullie goed!
Ruth